Opdracht 12: Creatief schrijven

1.       Kies een foto van het personage  

·         Julie: 23 jaar, student fotografie, hobby = tekenen

·         Uiterlijk: donkerblond haar, grijze ogen, lichte huidskleur

·         vrolijk, sociaal, dromerig, gemotiveerd, koppig

 

 

2.       Kies een foto van de omgeving

·         Foto: Mooi groen landschap met een boom die voor schaduw zorgt van de helder schijnende zon.

·         Geluiden: Je hoort enkel de wind die door de blaadjes van de bomen waait en ze doet ritselen.

·         Geur: De plek ruikt naar gras en frisse natuur.

·         Gevoelens: Rust, geluk, lichte melancholie, eenzaamheid
 

3.       Kies een kledingstuk: leren jas

4.       Kies een foto van voeding

 

Kortverhaal

Het is een zalige zonnige dag. Het landschap bloeit mooi nu. Tussen de bomen is een grote open oppervlakte met zalig ruikend groen gras. Je hoort hier niets anders dan een zacht windje dat door de bladeren van de bomen waait en ze doet ritselen. Het enige dat je ruikt is de natuur. Het gras ruikt heerlijk. Door de zon krijgt alles een warme gloed, het ziet er paradijselijk uit.

In het gras naast de boom ligt een bruine leren jas. Hij is van het meisje dat op haar rug onder de boom ligt. Hier zoekt ze wat schaduw van de warme zon. Ze geniet duidelijk van de rust en de stilte die hier te vinden is. Julie is in gedachten verzonken. Dit gebeurt wel vaker, ze hoort haar moeder nog zo zeggen: ‘Julie, luister nu toch eens! Je zit weer volledig in je eigen wereld. Als je niet oplet, gaat je leven zo aan je voorbij omdat je altijd in die gedachten van je verzonken zit!’ Dit kan haar nu echter niets schelen. Tijd om te genieten. Eindelijk rust.

Julie leunt achterover tegen de stam van de boom en kijkt rond. Wat is het hier toch mooi. Ze draait haar arm om en kijkt op haar horloge: halftwee. Vreemd, Steven komt niet vaak te laat. Er zou toch niets gebeurd zijn? Haar gedachten dwalen echter meteen terug af. Ze neemt een bloedrode appel uit haar schoudertas en zet haar tanden erin. Rode appels zijn Julie’s favoriete soort. Ze denkt terug aan het moment waarop ze de vorige keer een appel at.

-

Julie reed op haar fiets naar huis. Haar buik rammelde van de honger. Uit haar schoudertas nam ze een mooi ronde rode appel. In haar hoofd kon ze haar moeder horen  roepen: ‘Julie! Niet eten op je fiets, zo rijd je nog ergens tegenaan!’ Ze nam toch een grote hap uit de lekkere appel. Wanneer ze aan het kruispunt bij de kerk kwam, vloog er opeens een auto uit de zijstraat aan haar rechterkant. Julie remde zo hard als ze kon. Ze verloor echter de controle over haar stuur en kwam onder de auto terecht. Het volgende dat ze zich herrinerde was een gesprek dat ze hoorde. Ze herkende haar moeders stem. Ze klonk triest. De andere stem zei: ‘Het spijt ons mevrouw, er is niets dat we kunnen doen.’